Oproepen en waarschuwingen over dat het anders kan en moet zijn misschien niet meer zo nodig. We zijn wakker aan het worden.
Ook in de media wordt nu steeds vaker onze 'Groei' (je weet wel onze heilige Koei de Economie) in twijfel getrokken. Economische Groei is dus niet zo heilig meer. En al is economie meer een godsdienst dan een wetenschap, het verliest aan prestige en vertrouwen.
De ontkerkelijking zou je kunnen zeggen is ook hier ingetreden.
Maar voor al wie zo verslaafd is aan groei, richt je hoop en zaligheid eens op waar nog winst te behalen is uit groei: de groentetuin en -vijver voor je familie, gemeenschap, straat, wijk of dorp.
En met Permacultuur ogen daarnaar kijkend zien we dan daarin ook (en vooral) vaste eetbare planten, fruit en noten. Op steedss meer plekken worden initiatieven genomen om ons lokaal en regionaal van gezond voedsel (waar nog wèl alle noodzakleijke voeding in zit) te voorzien zonder gif en met behoud of herstel van bodemkwaliteit en schoon water en schone lucht. En... natuurlijk met plek voor natuur.
We leven in een boeiende, uitdagende tijd, waarin we voor heel veel problemen oplossingen moeten gaan vinden. In de praktijk betekent dat we als tuinier, tuinder en boer moeten gaan uitzoeken hoe we op een verantwoorde manier op onze beschikbare gronden en waters genoeg voedsel kunnen gaan verbouwen zonder de bodem uit te putten, de natuur en milieu te schaden.

Minstens twee grote uitdagingen zijn dan:
- hoe komen we van de monoculturen af?
- hoe cultiveren we onze vaste eetbare planten zo dat ze meer gaan opbrengen over een langere periode? Enkele decennia van veredeling ligt voor ons.
Eigenlijk staan we met permacultuur en verwante aanpak, zoals voedselbossen en herstellende landbouw, in de kinderschoenen. Als we al een idee hebben van hoe we het gaan toepassen, zullen we nog veel ervaring moeten opdoen met een heikel evenwicht tussen wat de nodig hebben aan gezond en compleet voedsel en wat onze bodem aan kan en wil.

Er zijn allerlei manieren om met permacultuur bezig te zijn. Voor wie (grootschalige) voedselproductie niet echt een passie is, maar wel geboeid is door hoe en waardoor planten groeien, kan het experimenteren met vaste eetbare planten een vervullende bezigheid zijn en een nuttige bijdrage aan het geheel.