De bomen, de bomen in de straten van Den Haag, hebben het moeilijk. Op de routes die ik op mijn fiets afleg, zie ik er relatief veel die nu (begin juli) al volop hun blad aan het verliezen zijn. Ook zie ik steeds meer bomen verdwijnen. Ze zijn wellicht te ziek of te oud om nog te mogen bestaan.

Ik probeer te observeren en interpreteren wat er zoal speelt. Een paar dingen vallen me op. Over het algemeen heeft regenwater weinig kans om in de bodem terecht te komen. Asfalt en stoep vormen een strak aaneengesloten geheel en de regen de valt verdwijnt in het riool. Bomen hebben vaak een (onnodig) kleine boomspiegel en daar kan soms wat regenwater belanden, maar daar waar de meeste regen valt, op de druplijn, is er vrijwel nooit een stuk stoep of zo vrij.
Nog een observatie: in enkele lanen staan de bomen in een middenberm. In zo'n berm staat vaak gras maar ook steeds vaker een bonte pracht aan bloeiende planten. Dan echter komt eens in de zoveel tijd er een maaimachine en wordt alles afgemaaid en afgevoerd. En dan - soms binnen enkele dagen - zie je daar bomen hun blad verliezen, vooral in warme, droge perioden. Ik vraag me dan al snel af: zijn ze de bodem aan het uitputten? En doen ze dat bewust voor de plantjes, die daar gezaaid zijn? Of wil de Gemeente uiteindelijk van de bomen af?

Dat kan toch haast niet zo zijn?

Laat ik niet uitgaan van onwil, maar van wat onkunde. Dat misschien van afdelingen in de Gemeente die bij planning en aanleg van straten, stoepen en perken nog niet zo door hebben wat de mogelijkheden, behoeften en voordelen van veel, gezonde (natuurlijke) natuur in en voor de stad en ons bewoners heeft.
Op mijn route kom ik talloze plekken tegen waar makkelijk (en ik bedoel dat letterlijk) vele, soms tientallen vierkante meters overbodige stoep plekken kunnen zijn voor bomen en struiken.

Als we dan ook nog kunnen en willen toestaan dat de natuur daar haar eigen gang gaat, dan is er veel meer kans op win-win-win situaties. Belangrijk is dan om dat met vaste planten, struiken en bomen te doen die je niet afmaait. En ook om in de herfst de bladeren te laten liggen en niet af te voeren.
Ik schat dat in de laatste vijftien of zo jaar bijna de helft van het aantal bomen langs mijn route is verdwenen of vervangen door veel kleinere bomen. En ik zie vooral nu grote bomen sneuvelen.
Laten we deze vergrijzing stoppen.

Dit jaar lijkt de situatie van de bomen en struiken, die ik minder versteende omgevingen zie staan, juist heel anders. Die lijken meer en harder te groeien dan ik gewend ben. Bijna raadselachtig.