Kind van de Rekening van de informatiestroom, die ons bereikt over 'ons voedsel', kunnen we veel leren over de kwaliteit ervan en hoe het verwerkt en bewerkt uiteindelijk op onze tafel en in onze broodtrommeltjes terechtkomt. Er is aandacht voor de samenstelling van ons dieet (vlees-vis-zuivel-groente-fruit-noten), wanneer het groeit (seizoensgroente), waar het groeit (groente van dichtbij), hoe het groeit (met of zonder kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen), en of er nog iets van waarde overblijft als het bewerkt wordt. We kijken ook steeds meer naar de last voor natuur en omgeving, die het productieproces, transport, verwerking en opslag, vormt. We verbazen ons over het prijsverschil tussen een bosje wortelen, dat hier in de omgeving op biologisch en ecologisch geteeld is, geen bewerkingen heeft ondergaan en dat vaak goedkopere bosje dat van veel verder komt en met kunstmest en chemicaliën is opgekweekt, hier naartoe gevlogen is en gekoeld ofzo bewaard. En we weten inmiddels dat voor dat laatste bosje niet de eerlijke prijs is betaald. Schade aan milieu, gevolgen voor klimaat, uitputting van de bodem, kosten door ongezonde voeding, dat alles en meer is daarin niet doorberekend, terwijl -naar ik verwacht- dat biologische product er is gekomen zonder de bodem uit te putten en te vervuilen en zonder veel vervuilend transport en opslag. En toch betalen we daar meer voor! Of moet ik zeggen: betalen we minder voor dat andere bosje! Er is natuurlijk subsidie, waardoor het direct wat goedkoper wordt en betalen wij indirect nog wat met die subsidies. Maar daarmee is niet alles betaald. Er moet op een gegeven moment toch het 'een en ander' (of moet ik hier zeggen 'veel en ander') hersteld, opgeruimd, genezen enzovoort worden. En dat gegeven moment kan snel zijn (misschien nu?) of pas als we het echt niet meer uit kunnen stellen. Het zijn onze kinderen die gaan betalen; zij zijn het Kind van de Rekening. Ik schat dat zij voor elk product dat wij nu in onze winkels kopen, nog wel iets meer moeten gaan betalen... voor dat ene product dat wìj genoten hebben. Nemen wij nù onze verantwoordelijkheid dan betekent dat een drastische verandering in wàt we eten, waar het vandaan komt en hoe het tot stand komt. Dus niet meer van ver, geen verontreinigingen, minder of geen vlees, groenten van het seizoen, minder bewerkingen, herstel van bodemvruchtbaarheid... En vooral dat laatste is essentieel. Zonder die bodem, die levendragende laag, dat bodemleven (de bodem onder ons leven) gaat het niet. Maar goed dat er nu net veel aandacht voor de bodem is. 2015 is het Jaar van de Bodem en een van de instrumenten, die wij als burger in dit land hebben -naast hoe we zelf met ons voedsel omgaan- is de kracht van vele stemmen. Laten we de grote spelers van de voedselindustrie, bedrijven, boeren, wetenschap, overheid horen wat we ervan vinden en wat er gedaan moet worden. Teken a.u.b. de petitie Help Humus als u dat nog niet gedaan heeft.